- худаэммӹ
- Г.1. прич. от худаэмӓш.2. сущ. ухудшение. Папажын здороважы тиун худаэммӹ гишӓнӓт ыныкажы попен шокта. В. Сузы. Внук успел поговорить и о недавнем ухудшении здоровья бабушки. Ср. удаҥмаш, портялтмаш, локтылалтмаш.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.